Hoop is zuurstof

Het mooie aan dit persoonlijke verhaal dat ik graag wil delen is hoe ik verrassend weer iets over mezelf mocht ontdekken. Ik bezocht onlangs een kringloopwinkel en de afdeling boeken is meestal een succes. Maar het ene succes is het andere niet. Ik trof er een nog in folieverpakking boek aan van Leo Bormans. The World Book of Hope¹. Dit praktijkboek is het derde deel in een internationale succesreeks, het sluitstuk van Leo Bormans² indrukwekkende magnum opus.

Leo Bormans had ik in de beginjaren van zijn boek The World Book of Happines uitgenodigd om in onze stad Izegem een lezing te brengen. Ik blijf gefascineerd door de inzet van Leo Bormans en zijn missie.

“Hoop is de bron van succes, veerkracht en geluk”, staat op de cover.

Op de eerste pagina’s ontdekte ik een surprise. De test³ die je kan uitvoeren om je persoonlijke schaal van hoop te ontdekken. En terwijl online testen echt mijn ding niet zijn, voelde ik meteen: deze test doe ik. De vragen hebben betrekking op hoe je je de voorbije weken en vandaag voelt. Het handelt over jouw huidige gedachten en gevoelens. Ik nam mezelf onder de loep.

Ok Dorothea, stof tot nadenken tot hier en nu en verder… bij deze reik ik het thema ‘hoop’ aan voor deze blog.

Over Hoop, en hoe het ertoe doet.

Mijn persoonlijke score voor hoop lag veruit boven het gemiddelde. En dat kan ik helemaal volgen. Voor mij is ‘hoopvol zijn’ nooit echt een keuze geweest. Hoop was een vanzelfsprekende beweging die voortvloeide uit een positieve ingesteldheid. De wil om mezelf te realiseren stond steeds bovenaan mijn lijstje. Een hoopvol leven is voor mij nooit een uitdaging geweest. En zo ben ik nog steeds op mijn pad aan het wandelen. Niettemin, de uitdagingen op mijn levensweg, persoonlijke levenssituaties, of rondom mij, laten vaak te wensen over. Dan zakt de moed in mijn schoenen en zoek ik om mezelf te bevrijden. Vooralsnog kijk ik hoopvol uit naar de hoop. Hoop is besmettelijk. Net als wanhoop. Vooral deze laatste … collectieve wanhoop, de besmettelijkheid van de wanhoop … Je hoort ze, ziet ze, ruikt ze als het ware van ver als ze op je afkomt.

100 topwetenschappers uit de hele wereld delen hun expertise over hoop in dit boek en ieder van ons heeft ook zijn persoonlijke ervaringen rond hoop en zijn tegenhanger, wanhoop. Je kan het boek tot jou nemen, je kan er heel veel uithalen, leren, aannemen, inspiratie vinden, je verder ontwikkelen om de hoop in jezelf te laten groeien.

Waar ik nu echter naartoe wil met mijn blog is de omarming van de collectieve wanhoop. Een poging hiertoe om mezelf aan te moedigen. Om mijzelf te beschermen, opgewassen te voelen tegen die besmettelijkheid die ons dagelijks omringt en onze aura doordringt.

Op welke manier omarm ik mezelf telkens opnieuw? Kan ik op tegen de onrust waarin ik mij omlaag getrokken voel? De pijn van afgescheiden zijn waardoor ik mijn energie voel wegvloeien richting apathie en uitzichtloosheid, machteloosheid en wanhoop? Want zo voelt het mij meestal aan. Ik voel dat ik mezelf vaak afsluit, afkeer voel, onmacht. Ik vermijd situaties met dit soort besmettingsgevaar. Ik hou mij eveneens zover als mogelijk van de mediaberichten. En sterker nog, ik voel een welbepaalde beoordeling door heel mijn wezen woelen. De verontwaardiging over de mensheid. Waar ik deel van uitmaak. En het toppunt is, ik voel mij vaak ook een slachtoffer.

In zo’n wereld fungeren, daar heb ik niet bewust voor gekozen … en de nevels, de mist in mijn hoofd zorgen ervoor dat ik nu en dan mijn persoonlijke weg niet meer zie. Ik geraak verlamd, mijn hele handel en wandel lijkt zinloos … ik kan onmogelijk een verschil maken … ik kan tegen het hele maatschappelijk beweeg en wereldgebeuren niet op.

Het is OORLOG, mijn hart is in oorlog.

Wanneer ik dan terugga naar de momentopname waarin ik het boek van hoop op de kop mocht tikken, nu ik het onvoorstelbaar machtig en krachtig plan voor mij zie … hoe ik tot bij dit boek geleid werd, hoe het daar onmiskenbaar voor mij neergelegd werd, in de rekken van de kringloopwinkel. Ik kan er niet omheen, de bemoeienis, de begeleiding, het Grote weten … de inspiratie op mijn weg.

Vooreerst, het boek kopen levert mij het thema van deze blog op. En hoeveel thema’s er ook in mijn programma zitten, dit thema kreeg onverwachts de prioriteit. En wel om de volgende reden.

De collectieve wanhoop baart mij zorgen. Vooreerst de toekomst voor mijn nageslacht voelt wankel aan, basiszekerheden raken steeds meer aangetast voor en in de samenleving. Financieel, relationeel, emotioneel, zo instabiel voelt alles aan voor ons allemaal. Onze geloofsbasis in veiligheid is aangetast en we worden gedwongen om toe te kijken hoe het beweeg zich doorzet in een wankele samenleving, die vecht om te overleven.

In mijn vorige blog Burn-out als lichtsignaal gebruikte ik de volgende quote.

“Al het lichtende in de wereld is afhankelijk van iets waaraan het zich gehecht heeft om te kunnen blijven schijnen.” (I Tjing; het teken vuur)⁴

We hebben een bron nodig om ons aan te kunnen hechten. Die bron zoeken we maar al te graag in de buitenwereld. En ik weet dat ik in die buitenwereld vaak gelijkgezinden opzoek. Ik zoek naar degene die mij inspireert, degene die zo positief is dat hij of zij mij hoop schenkt.

De fantastische toespraken van J. Krishnamurti hielden mij al vrij jong in de ban. En dit tot op vandaag. Mijn jongste favoriete boek van Krishnamurti⁵ ‘Het zaadje van een miljoen jaar oud’ bevat 6 toespraken in Madras van 1979 tot 1980. Bij het lezen van deze toespraak vond ik méér diepe veiligheid in mezelf.

Vanuit mijn rol als coach, en mijn nooit eindigende weg van zelfontwikkeling weet ik dat angst een grote rol speelt in ons bestaan. Angst is de grote schaduw in ons leven, een destructieve kracht. Deze diepe emotie die ontstaat bij een trigger, als reactie op een specifieke prikkel, pijn of dreiging, gevoel van gevaar. De confrontatie met die prikkels, de ontwijking daarvan kan vecht-of-vluchtgedrag tot gevolg hebben. Bij extreme angst kan verstarring en desoriëntatie optreden.
De praktische tool van een verbonden-breinhouding is mijn favoriet die ik dagelijks gebruik bij mijn gevoel uit contact met mijzelf te zijn. Je leest en leert er alles over in het basisboek van Live the Connection⁶ waarin je ontdekt wanneer je wel of niet in verbinding bent met jezelf.

Wanneer ik uit verbinding ben, voel ik hoe mijn energie onvrijwillig lager trilt en ik sneller vatbaar ben voor eender welke besmetting. Voor mij is wanhoop een gevreesd virus, die mij raakt in elke cel van mijn lichaam. Het maakt alle daaraan gerelateerde genetische informatie vrij die in mijn systeem huist.

In die zin durf ik desondanks zeggen dat ik dankbaar ben als ik ontdek hoe diep de wanhoop mij raakt. Het collectief woont in mij, ik maak deel uit van mijn familie, voorouders, de gemeenschap van de mensheid. De collectieve wanhoop is mijn wanhoop en de score toont mij duidelijk waar er geheeld mag worden.

Altijd en overal staan wij op een kruispunt, zowel als individu of collectief. Als mensheid zijn we één levendig geheel, de som van het geheel, samen zo sterk als de zwakste schakel. We dragen elkaars licht en duisternis, elkaars hoop en wanhoop. En al lijkt het vaak of we geen verschil maken, dan nog kan je niet rond de wet van verbinding met het grote geheel. En elke beweging beïnvloedt het grote beweeg.

Dit weten is vast niet nieuw wat ik nu deel. Iets nieuws brengen met mijn blog is niet de bedoeling. Want er is niks nieuws onder de zon. Wat ik graag wil brengen is hoop en inspiratie, wat er voor mij toe doet is verbinding creëren met elkaar. Eén beweeg neerzetten, een trilling, vibratie, frequentie die ons omhoogtilt. Die ons verheft boven onszelf, die ons herinnert aan wie we werkelijk zijn, ons vermogen, ons GOuDpotentieel. Weten dat je zoveel meer bent dan je denkt, voelt en hoe je handelt op de manier die we ons als mensheid toegeëigend hebben. Deze herinnering vrijmaken is één van mijn favoriete bezigheden. Hoe zijn we geworden tot wie we zijn als individu en als collectief? Mijn geloof is dat de oorzaak van deze evolutie leidt tot de wanhoop, de burn-out verschijnselen, het leven in het hypnotisch ritme en het vermijdingsgedrag om de vuile pan schoon te maken (zie mijn vorige blogberichten)

Waarom leven we een tweedehands leven?
Waarom leven we niet vanuit ons GOuDpotentieel?
Wat kunnen wij samen doen om deze patronen, dit beweeg te doorbreken?

GOeD zijn, GOeD voelen? De kwaliteit van GOeD zijn? GOeD zijn voelt aan als van hoge kwaliteit zijnde. Hoge waarden, normen. Leven in verbinding met het hoogste GOeD.

Het woord GOD … voelt aan als Heilig, verstandig, gezond, Grote weten, Héél zijn. Verbinding.

We kunnen er over denken, lezen, brainstormen … dit vraagt energie van ons, maar schenkt ook energie. We zijn met iets bezig wat onze oorspronkelijkheid herinnert. De kiem van ons mens-zijn, ons mens worden … Want zijn we erin geslaagd om tot hiertoe volledig mens te zijn? Mens zijn in de ware bedoeling van het scheppingsplan, de kiem van mens zijn?
Onze levens zijn tot hiertoe één crisisweg die we bewandelen. Een crisis in ons wezen zelf met een verlangen om volwaardig te leven. Om waarachtig te zijn en niet langer rollen te vertolken om te overleven. Om veiligheid te creëren binnen onze leefsituaties.

Nogmaals, deze blog biedt geen sluitende oplossing maar wil enkel hoop brengen. Inspireren. Want hoop kan je leren. We zitten middenin een grote wanhoopcrisis met onze mensheid.

Lieve lezer, er is een intelligentie in ieder van ons verbonden met de kiem van oneindigheid, het eeuwigheidsbeginsel. Geen product van ons denken maar van een diep weten, een herinnering die je mag vrijmaken. Waardoor we ons brein kunnen vrijmaken van de programmeringen om ons voor alles te beveiligen. Alles staat of valt met een verbonden brein waarin we in elke situatie helder zien, horen en voelen. Dit is een leerrijk proces, een weg naar bevrijding. Zoals ik reeds meermaals deelde: ontsnappen uit de grot van Plato. Uit de voortdurende verwarring komen van wie je bent.

Elke dag werk ik naar bevrijding toe vanuit het idee dat ik deel uitmaak van het grote geheel. Vanuit het gevoel dat ik echt GOeD ben. En het geloof in mijn GOuDPotentieel dat GOeD zijn vrijmaakt. Ik besteed heel veel aandacht aan de oneindige intelligentie van GOeD zijn. Dit gevoel van GOeD zijn, van helemaal ok zijn. Van ik ben niet schuldig. Dit gevoel is liefde, durf ik te zeggen. Vanuit dit gevoel kunnen we in een liefdevollere samenleving komen.

Met ongeveer de woorden van Krishnamurti. “Het is niet onze aarde, de aarde van Rusland of Amerika. Het is onze aarde, waar we gelukkig en op een intelligente manier kunnen leven zonder elkaar in de haren te vliegen. Zet je dus in met hart en ziel om te ontdekken waarom je niet verandert, vaak zelfs niet in de kleine dingen. Besteed aandacht aan jullie eigen leven. Jullie hebben bijzondere capaciteiten, beste mensen. Alles wacht op het moment dat jij de deur opent.”

Geliefde lezers van mij, met deze blog wil ik de deur op een kier zetten. Geniet ervan en omarm jullie mooie zelf.
Een sprankeltje hoop op een nieuwe samenleving, daar wil ik mijn steentje aan bijdragen.

We hebben de nieuwe hemel en de nieuwe aarde in ons.

In verbinding,
Dorothea

1 https://www.lannoo.be/nl/world-book-hope

2 https://www.leobormans.be/

3 https://www.thehopeproject.nl/nl/the-hope-barometer/

4 https://www.standaardboekhandel.be/p/i-tjing-9789020212969

5 https://kfoundation.org/l/nl-introduction-to-krishnamurti/

6 https://livetheconnection.com/boek/