Burn-out – een lichtsignaal

“Al het lichtende in de wereld is afhankelijk van iets waaraan het zich gehecht heeft om te kunnen blijven schijnen.” (I Tjing; het teken vuur.)

Opnieuw ga ik de uitdaging aan om via deze blog enig licht op het vrij epidemisch verschijnsel “burn-out” te werpen.
Mijn persoonlijke ervaringen doorheen de vele jaren dat dit artikel door mij herwerkt werd, zijn het platform waardoor ik het aandurf naar voor te treden. Als ervaringsdeskundige groei ik in mijn maturiteit door de verbinding met het lichtsignaal van burn-out.

Mijn verhaal begon halfweg de jaren negentig. Ik belandde in wat toen voor mij een erg vreemde periode leek. Ik kijk nog steeds wat angstvallig, verwonderd en tegelijk dankbaar terug op dit ongrijpbare gebeuren. Ongelooflijk mysterieuze krachten hebben mij toen door een ‘ogenschijnlijk’ ziekteproces geleid.

Tot op vandaag voel ik een dagelijkse verbondenheid groeien met de wonderlijke leiding waarmee ik in die periode in contact kwam. Ik hoop dat dit schrijven als een liefdevolle handreiking ervaren wordt voor menigeen die in aanraking komt met de opbrandingsverschijnselen, bij zichzelf of in zijn omgeving.

Er is geen ontkennen aan dat wij allen het volgende bedreigende symptoom herkennen?
“Het gevoel dat we onvrijwillig steeds meer grenzen overschrijden in onszelf, die ons ongelukkig maken.”
Het is hoog tijd om het zinvolle van het burn-outgebeuren te verkondigen. De hoge prijs dat dit “fenomeen” vraagt van het individu, de onmiddellijke omgeving en het collectief dient billijk te voelen! En dit om met zoveel mogelijk zielen de huidige crisis te overwinnen. De identiteitscrisis van zowel het individu als het collectief.
Een draaikolk “als het levend water” stelt zich voor. De eis van de huidige tijd!
Enkele tientallen jaren terug werden signalen van burn-out vaak genegeerd aangezien de symptomen onschuldig leken en zich slechts bij een kleine groep opdrongen.

Tegenwoordig lijkt het precies of we een trend van burn-out volgen. Niettemin is het zo dat de opbrandingsverschijnselen ons mensen onopgemerkt in haar greep krijgt. En ons in een draaikolk meesleuren. Waar wij met grote (in)spanning proberen uit te geraken.

Wat gebeurt er als burn-out toeslaat?

Even kort voor wie nog niet bekend is met de opbrandingsverschijnselen*, een kleine greep uit de verschijnselen wanneer de ziekte zich verankerd heeft: Je bent voortdurend uitgeput en opgebrand, alle energie lijkt opgebruikt, je raakt niet uitgeslapen, komt niet tot rust of ontspanning, of kunt soms de slaap niet meer vatten. Je wordt langzaam maar zeker een outsider, je voelt je bij niets meer echt betrokken, ook niet bij jezelf, je geraakt gefrustreerd, je wordt overspoeld door negatieve emoties. Woede, angst en depressie slaan toe.

Voor je ogen speelt zich een waar drama af, je wordt gedwongen toe te kijken en de prijs te betalen. In welke zin heb je hiervoor gekozen om midden in dit persoonlijk drama verzeild te geraken? In welke zin hebben wij als mensheid ervoor gekozen om middenin dit collectief drama verzeild te geraken?

Welke zijn de oorzaken die aan het Burn-outdrama ten grondslag liggen?

Burn-out weerspiegelt in wezen het ganse menselijk drama, het is de parameter van de wanverhouding tussen wat mensen werkelijk zijn en de rol die ze vertolken. In de uiterlijke onvrijheid van elke dag worden de mensen ook innerlijk onvrij. In een sleur en in het gewoel van het leven missen we de nodige klaarheid om de verschillende indrukken die op ons instormen te verwerken. Tegenwoordig zitten we midden in een turbulentie, nervositeit en onrust, snel, alles snel. Een gestuurde opgejaagdheid vanuit ongekende regionen wordt constant de wereld ingepompt.

Hebben we een hoogtepunt of dieptepunt bereikt?

In welke zin kan de waarschuwing van het burn-outverschijnsel de wereld en mensheid dienen? Mijn vraag luidt: welk een signaal dient zich aan? Kans of lot? Als burn-out ons in de greep geeft, worden we gedwongen stil te staan, toe te kijken. Het hier en nu doorkomen is een hele klus. Een manier vinden die verantwoord aanvoelt om door de dagen en nachten te komen ligt niet zomaar voor het grijpen.

Ik heb de ervaring dat in het eenvoudig aanwezig zijn in het moment, een groot voordeel schuilt. Daar, in je innigste ineigen moment, ligt alles glashelder, doorzichtig voor je. Het aandurven om ons eigen levensritme te grijpen. Ik realiseer mij dat ik het niet kon vermijden zaken op te geven, om met mezelf in het reine te komen, en om mijn eigen plaats te vinden in de wereld. Een plek waar het “echt goed” is om te zijn, en op die manier iets van blijvende waarde te creëren. Mijn eigen levensvuur ontdekken vanuit mijn standvastigheid in het moment is een vreugde.
Vuur heeft geen bepaalde vorm maar hecht zich aan brandbare voorwerpen en geeft daardoor licht.

Al het lichtende in de wereld is afhankelijk van iets waaraan het zich gehecht heeft om te kunnen schijnen. (I Tjing het teken vuur.)

TO THE POINT

Welke is de zinvolle boodschap van burn-out?

Wanneer men zich in de neerwaarste spiraal bevindt, en zelfconfrontatie en tegelijk zelfvervreemding een onvermijdelijk gegeven zijn, komt mij “het orakel van Delphi” helder voor ogen: “Mens, ken jezelf”.

Kennen wij “ons-zelf”?

Wij leven momenteel in een unieke periode met héél veel mogelijkheden. Zelfrealisatie wordt hoog in het vaandel gedragen. Ambitie viert dan ook hoogtij, en de arbeidsmarkt is een strijdperk waarin burn-out een teken van mislukking lijkt. De gevaren die om de hoek loeren vanuit de arbeidsmarkt worden vaak wel gezien, maar eveneens genegeerd, vanuit het idee “het doel heiligt het middel”. Helaas, de wanverhoudingen tussen persoonlijke noden en maatschappelijk beweeg blijven toenemen. Zolang het burn-outverschijnsel niet in zijn juiste perspectief geplaatst wordt en burn-out een louter persoonlijke zaak lijkt, wordt de zinvolle kans mislopen.
Soms worden de getroffenen verwijten gemaakt dat ze onredelijk zijn, neurotisch, depressief, of dat problemen met de relatie of de kinderen te slopend zijn. Die verkeerde beoordelingen zorgen ervoor dat men de vroege kenmerken negeert uit angst als zwak beschouwd te worden. Terwijl burn-outgevoelige mensen juist héél sterk zijn, gedreven en betrokken, veel energie en een groot verantwoordelijkheidsgevoel hebben.
Maar wat nu als je voelt hoe al jouw fantastische eigenschappen in die neerwaartse spiraal ten onder gaan?
Als schrijver verantwoordelijk voor dit artikel wijs ik nogmaals op het unieke van deze tijd, waarin wij vooral de mogelijkheid krijgen om tot de ware (zelf)kennis door te dringen.
Wie zijn wij werkelijk?
Wie ben ik, van waar kom ik en naar waar ga ik?
Waar komen we vandaan, wat is ons doel en waar gaan we heen?
Ik stel mijzelf duidelijk de vraag: waarmee zijn wij als collectieve groep bezig?
Wat veronderstelt die ambitieuze energie te zijn?
Waarom eist ze haar tol?
Wenden wij die creatieve energie verkeerd aan?
Wat bepaalt ons om onze krachten zo te verbruiken?

Wij zitten als collectief onvrijwillig in een neerwaartse spiraal; die heerlijke, nieuwe wereld wordt maar geen werkelijkheid. Status, materieel welzijn, financiële zekerheid … staan waarborg, omdat de grote illusie zou overwinnen. Mag ik er echter de aandacht op vestigen dat de ‘ware status’, het ‘werkelijke welzijn’ en het gevoel van veiligheid en zekerheid glorievol ligt te wachten op haar triomf? Alles is in gereedheid gebracht om ons op te nemen in de opwaartse spiraal, de verheffing in het licht. Als er geen duidelijkheid bestaat omtrent het proces, of wat gaande is op onze planeet, en in toenemende mate als een stijgende temperatuur aanvoelt, dan komt dit door de vergetelheid, de sluiers der vergetelheid die bewust over de Aarde en haar bewoners gelegd werden.

Nu wij samen met Moeder Aarde in een dimensionele verschuiving opgenomen zijn, worden bij iedereen bewust of onbewust de glimpen van de paradijselijke sfeer opgevangen. Door een diepe wetmatigheid van verbondenheid met onze vader-moeder-schepper, zijn wij in essentie voortdurend herinnerd aan dit land van melk en honing, ons geboorterecht. Zoals we allen weten is het lijden onbegrijpbaar, vandaar de stijgende temperatuur der onverdraagzaamheid, en het overheersende ijle gevoel dat stilaan zijn intrede doet. Het tijdstip waarin we verkeren is helaas niet zo vriendelijk. Om onze fysieke uitdrukking te creëren is bekend terrein verleden tijd geworden. Oude waarden vallen uiteen en het wereldbeeld wijzigt zich zienderogen op allerlei fronten. Straks worden de wereldkaarten misschien hertekend, zo extreem voelt het soms aan.

Kiezen – keuzes maken we dagelijks, van wat er op de boterham komt, tot welke kledij dragen we? Hoe gaan we reageren op die of die situatie?
Kiezen wij niet veelal voor het bekende?
Wat bekennen wij met onze keuzes?
Aan ons nu de kans om het onbekende te betreden!

Burn-outverschijnselen zijn een felicitatie waard, je hebt de prijs ontvangen, je bent waardig bevonden de kans te grijpen opgenomen te worden in het grote plan verbonden met wereld en mensheid.

Een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, en zie de oude zijn voorbijgegaan.

Ervaar de helende, transformerende kracht en doorleef die periode van opbrandingsverschijnselen alsof je in verwachting bent. Een hergeboorte wordt je deelachtig, waarbij vreugdevol aanwezig zijn in liefde voor jezelf de maatstaf is. Hoe optimaler het individu het burn-outproces hanteert, hoe positiever voor het collectief.
We zijn één deel van het grote geheel, één schepping. Laten we ons opnieuw verbinden met onze vader-moeder-god schepper, via het liefdesvuur in ons hart.

Niets gedijt, als het niet uit Liefde voorkomt!

Hoe kunnen we die verbinding realiseren? Hoe maken we de liefde vrij voor onszelf en elkaar? En dit in een wereld waar het ene brandvuur het andere aanwakkert. En hoe een totale vernieling van al wat ons lief is op ons komt afgestormd. Onheilsberichten en beelden dringen zich op en maken alarmsignalen in ons brein vrij. Hoe houden we ons hierin staande, hoe overleven we dit?

Leven of overleven … Choice or no choice?:

Hoe gaan we van overleven naar leven?

De wet van hypnotisch ritme (blog bericht van 1 maart) houdt ons in de ban, een frequentie die we niet onder controle blijken te hebben. Een trilling die niet aansluit bij wie we authentiek zijn, Liefdewezens, in verbinding met al wat is.
Vanuit mijn persoonlijke ervaringen tijdens de periodes dat burn-out op de loer lag of wanneer burn-out mij in zijn greep had, kan ik het volgende delen.

Vooreerst ben ik een burn-outgevoelig persoon. Uiteindelijk prijs ik mij nu gelukkig om deze eigenschap. Langzaam maar zeker ben ik los aan het komen van mijn zelfveroordeling van wie ik ben of hoe ik mezelf in deze wereld handhaaf. Dat is een eerste groot sleutelgegeven waardoor ik de verschijnselen van burn-out op afstand hou. Het voortdurend beweeg om mij aan te passen aan al wat heil lijkt voor de buitenwereld heb ik uit mijn programma geschrapt. Hoe dankbaar ik hiervoor ben valt niet te benoemen. De verschillende tools die ik mezelf toegeëigend heb werken doeltreffend. En ik omarm daarnaast de inspiraties van de voorbeeldfuncties van de waarlijk levenden die op aarde zijn, of waren. Ik ontmoet(te) hen in levende personen die naast mij wandelen. Ik ontmoet hen via hun mentorschap. Ik ontdek hen in de inspiraties via hun leringen. Ik herken hen in de healing die ze mij aanreiken. Dit zijn degenen die in verbinding zijn met de Groten van het Universum. Ik benoem hen als De Meesters op mijn pad die mij herinneren aan de Meester in mijzelf.

En de Meester in mijzelf is niemand minder dan het Liefdewezen, het universele licht in ieder van ons, dat alles en alles met iedereen verbindt. De frequentie die door niks of niemand onderuit kan gehaald worden. De kracht van het ultieme zijn van al wat is. De scheppingskracht; het creatieve beginsel in ieder van ons.
Hoe we het schijnsel van het creatieve beginsel steeds meer in ons ademveld kunnen trekken is een langzaam proces van bewustwording.

“Bewustzijnsstaat is levensstaat.“

Deze quote draag ik hoog in mijn vaandel, en dit al vrijwel levenslang.
Immers, een bewustzijnsstaat is een werkelijkheid waaruit men tracht te leven. De levensstaat die zich zo ontwikkelt, waaruit men aldus gaat werken en streven, is dan even werkelijk als de bewustzijnsstaat en heeft niets te maken met toegepaste theorie of filosofie.

Hier komt een nieuwe dag, we staan aan de vooravond van een nieuw begin, individueel en collectief.
Elke stap die we als individu zetten komt ten goede of ten kwade aan het collectief. Alles is met alles en met iedereen verbonden.

Deze staat van bewustzijn is een tweede groot sleutelgegeven in mijn leven. Het Hoogste GOeD indachtig zijn bij mijn hele streven en handelen is een test waar ik mijzelf in zoek en terugvind. Daarnaast vind ik acceptatie ook de derde grote sleutel om deze situatie aan te pakken. Om het beste resultaat te waarborgen in het geboden genezingsproces, moeten wij het best mogelijke begin maken. In het begin van wat dan ook is de kans op verwarring groot. Niet dat we ons de ziekte zo maar laten welgevallen. Waar het om gaat is dat we alle feiten proberen onder ogen te zien, en vanuit een bereidwilligheid tot acceptatie op die manier eveneens de kans grijpen om het grote gegeven van het ziekteverschijnsel, in dit geval burn-out, te zien.

*Burn-out symptomen: tijdig een burn-out herkennen